De moeilijkheid van niets doen

Vakantie! Ik zit in de achtertuin. Zonnetje, verse koffie. Af en toe ruik ik een vlaag lavendel, die hebben we dit voorjaar geplant. De steentijm zoemt, zoveel bijen zitten erin. Mevr. Thinkingbig is met de kinderen bij opa & oma. Mijn vakantie duurt nog een week, ik heb eventjes geen enkele verplichting.

Idyllisch, toch?

Toch heb ik een soort van junky-shuffle (Stephen King 🤓). Ik wil iets doen. En dan bedoel ik niet iets leuks doen… Want ik heb al gefietst, gewandeld, gelezen en een film gekeken. Het kriebelt om iets te doen dat geld oplevert.

Waarom? Ik wil sneller naar ons doel toe (financieel minder afhankelijk worden, HOT).

En daarmee is het z’n eigen ratrace geworden. Tenminste een beetje. Ik wil niet sneller dan iemand anders, maar ik wil wél sneller dan dat we nu gaan. Daardoor zoek ik naar nieuwe ‘side hustles’, in plaats van dat ik van mijn hobbies geniet. Daardoor zoek ik naar investeringen, in plaats van dat ik gewoon het plan volg.

Onrust, kort gezegd. Duurt lang.

Ik vind het moeilijk om ‘onrendabele’ dingen te doen, terwijl ik een doel heb. Grappig eigenlijk, want het hele streven is om minder te hoeven doen. Als een aap met een vuist vol nootjes, klem in een pot pinda’s, zit ik mezelf in de weg.

Ik ben doelgericht. In mijn werk is dat één van de redenen waardoor ik presteer. Focus op realisatie, overtollige dingen overslaan. Geen tijd besteden aan bijzaken.

Maar doelgerichtheid is geen succesformule voor het leven. Ik moet leren genieten van de reis.

Maar eerst even overstappen naar een goedkopere provider.